телефонира (св. и несв.)
Стана и телефонира. Уште утредента настапи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Италијанскиот народ ѝ телефонира на владата: - Дај си оставка или забрани ја олимпијадата.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Како да телефонираме кога во телефонската говорница нема телефон. Нема ништо дури, ни жици! Сѐ е кренато, сѐ е откорнато...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Му телефонирав на професорот, веднаш честитајќи му на извонредниот критичарски усет и прекрасниот стил во неговата најнова книга која, патем речено, ја немав ни видено.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Можеби ќе ја викнеше на помош и баба Цвета. Можеби ќе ѝ телефонираше на мама, на тато. Ќе ги вознемиреше на работа.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Се телефонираше, се телеграфираше на сите страни. Се будеа раковидителите. Не сакаа да ја вознемируваат Федерацијата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Единствена реклама која се однесува на не-телесната сфера на животот на Американецот е онаа што го учи како најевтино и најефикасно да телефонира!
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Кога неговата животна сопатничка, познатата писателка Симон де Бовоар (Simone de Bauvoire) телефонирала во болницата неколку часови по земањето на дрогата и прашала како се „забавува“ Сартр, тој ѝ одговорил дека штотуку води загубена битка со дијаболична риба и дека има многу непријатни доживувања.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Впрочем, и самата се изменив, повеќе не сакам да ми телефонираат од дома и да ми кажуваат страшни работи, на пример на Осиек дента паднале 500 гранати.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Често телефонирав во Загреб.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ѝ телефонирам на мама во Загреб. Исто е како кога замина. Повторно удираат на Дубровник.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Утре рано ќе телефонираме...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Господе, немате баш секој ден шанса да им телефонирате на боговите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Телефонските компании живеат од мајки што им телефонираат на своите деца - луѓе што се запознаваат, што остануваат во контакт.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Да му телефонира на лекарот.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Телефонираше со денови. Ги употреби сите можни врски во Републиката, но предметот, со други парафи, веќе беше стигнал каде што треба.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Кога бев кон крајот на книгата, повеќе од некакво внатрешно задоволство, ѝ телефонирав на Мајка. Никој не ми одговараше.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Обично, во тоа време во кое телефонирав, беше дома.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Откако шефот на тунискиот протокол на претседателот на Републиката ми ја соопшти радосната вест, веднаш му телефонирав на амбасадорот Мајевски. И тој сакал да ми телефонира да ми ја соопшти радосната вест
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нели и самата заклучила, и тоа дури во Поштата, (додека ми телефонираше) дека и покрај сите подготовки излегла од дома несоответно дотерана.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
